شناسایی چالش های برنامه ریزی نظام آموزش متوسطه ایران (سالهای 85 ـ 1375)

مقاله‌ای که از نظر می‌گذرد با هدف و ضرورت شناسائی چالش‌های برنامه‌ریزی نظام آموزش متوسطه‌ی ایران (‌سال‌های 1385 – 1375 ) که پیش نیاز تعلیمات عالی و فراهم ساز وظیفه‌ی توسعه و پیشرفت میراث علمی – فرهنگی جامعه دانشگاهی است حول دو گروه : الف) فرضیه های مربوط به متغیرهای عوامل انسانی شامل‌: بی‌ثباتی مدیریت – کمبود متخصص برنامه ریزی آموزشی – افزایش تقاضای اجتماعی آموزش – ناهماهنگی اداری و اجرائی – سیاست گذاری‌های متمرکز دولت – عدم ارزشیابی مستمر علمی اهداف – عدم دسترسی برنامه‌ریزان به اطلاعات مورد نیاز. ب) فرضیه‌های مربوط به متغیرهای عوامل غیر‌انسانی شامل‌: زمانبندی نامناسب برنامه‌ها – بودجه‌بندی نامناسب برنامه‌ها – فضا و امکانات نامناسب آموزشی انجام شد. این تحقیق از نوع توصیفی – تحلیلی است که از لحاظ هدف تحقیقی کاربردی است. روش پژوهش پیمایشی و ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته است. جامعه آماری پژوهش را کلیه‌ی رؤسا – برنامه‌ریزان و دبیران وزارت آموزش و پرورش و اساتید دانشگاه‌های کشور (‌با درجه دکتری‌) ترجیحاً با رشته‌ی علوم تربیتی و با حداقل 20 سال سابقه ی کار به تعداد تقریبی 12800 نفر تشکیل می‌دهند که تعداد 90 نفر به میزان 7/0 درصد کل جامعه آماری با 30 نفر در هر گروه تشکیل داده اند. نمونه گیری در این پژوهش به روش دلفی " Method – Delphi " و به طور غیر‌تصادفی از استان‌های تهران – مازندران – گلستان – خراسان شمالی و رضوی انتخاب گردید. برای تعیین روایی پرسشنامه از طریق روش آلفای کرانباخ بررسی و به مقدار 96/0 محاسبه گردید. داده‌های پژوهش با استفاده از نرم افزار S. P. S. S و روش‌های آمار توصیفی و آزمون کای اسکوئیر  و احتمال معنی داری Value – P تجزیه تحلیل شد. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که بین مجموع متغیرهای مستقل با متغیر وابسته همبستگی معنی‌داری وجود دارد.